1 ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ σε μένα! Επειδή, είμαι σαν σύναξη καρπών τού καλοκαιριού, σαν επιφυλλίδα τρυγητού· δεν υπάρχει τσαμπί για να φάει κάποιος· η ψυχή μου επιθύμησε τις απαρχές των καρπών.
2 Ο όσιος απολέστηκε από τη γη, και ο ευθύς δεν υπάρχει ανάμεσα στους ανθρώπους· όλοι ενεδρεύουν για αίμα· κάθε ένας κυνηγάει τον αδελφό του μέχρι εξολοθρεμό.
3 Ετοιμάζουν τα χέρια τους στο να κακοποιούν· ο άρχοντας απαιτεί, και ο κριτής κρίνει με μισθό· ο μεγάλος προφέρει την πονηρή του επιθυμία, που, αφού περιστραφούν μαζί, την εκπληρώνουν.
4 Ο καλύτερός τους είναι σαν αγκάθι· ο ευθύς πιο αιχμηρός από αγκαθένιον φραγμό· η ημέρα των φυλάκων σου, η επίσκεψή σου έφτασε· τώρα, θα είναι η αμηχανία τους.
5 Μη εμπιστεύεστε σε φίλο, μη έχετε το θάρρος σε οικείο· φύλαγε τις πόρτες τού στόματός σου από εκείνην που πλαγιάζει μαζί σου στον κόρφο σου·
6 επειδή, ο γιος περιφρονεί τον πατέρα, η θυγατέρα επαναστατεί ενάντια στη μητέρα της, η νύφη ενάντια στην πεθερά της· και οι εχθροί τού ανθρώπου είναι οι άνθρωποι του σπιτιού του.
7 Εγώ, όμως, θα επιβλέψω στον Κύριο· θα προσμείνω τον Θεό τής σωτηρίας μου· ο Θεός μου θα με εισακούσει.
8 Μη ευφραίνεσαι σε μένα, η εχθρός μου· αν και έπεσα, θα σηκωθώ, αν και κάθησα μέσα σε σκοτάδι, ο Κύριος θα είναι σε μένα φως.
9 Θα υποφέρω την οργή τού Κυρίου, επειδή αμάρτησα σ' αυτόν, μέχρις ότου δικάσει τη δίκη μου, και κάνει την κρίση μου· θα με βγάλει στο φως· θα δω τη δικαιοσύνη του.
10 Και θα δει η εχθρός μου, και θα την σκεπάσει ολόγυρα ντροπή, που μου λέει: Πού είναι ο Κύριος ο Θεός σου; Τα μάτια μου θα τη δουν· τώρα θα είναι για καταπάτημα σαν τη λάσπη των δρόμων.
11 Κατά την ημέρα που τα τείχη σου πρόκειται να κτιστούν, εκείνη την ημέρα θα διαδοθεί το πρόσταγμα μακριά.
12 Εκείνη την ημέρα θάρθουν μέχρις εσένα από την Ασσυρία, και από τις πόλεις τής Αιγύπτου, και από την Αίγυπτο μέχρι τον ποταμό, και από θάλασσα μέχρι θάλασσα, και από βουνό μέχρι βουνό.
13 Και η γη θα ερημωθεί εξαιτίας αυτών που την κατοικούν, για τον καρπό των πράξεών τους.
14 Ποίμαινε τον λαό σου με τη ράβδο σου, το ποίμνιο της κληρονομιάς σου, που κατοικεί απομονωμένο στο δάσος, στο μέσον τού Καρμήλου· ας καρπώνονται τη Βασάν και τη Γαλαάδ, όπως στις αρχαίες ημέρες.
15 Όπως στις ημέρες τής εξόδου σου από την Αίγυπτο, θα του δείξω θαυμαστά πράγματα.
16 Τα έθνη θα δουν, και θα καταντροπιαστούν για όλη τη δύναμή τους· θα βάλουν το χέρι τους επάνω στο στόμα, τα αυτιά τους θα κουφαθούν.
17 Θα γλείφουν το χώμα σαν φίδια, θα σέρνονται από τις τρύπες τους, όπως τα ερπετά τής γης· θα εκπλαγούν στον Κύριο τον Θεό μας, και θα φοβηθούν από σένα.
18 Ποιος Θεός είναι όμοιος με σένα, που να συγχωρεί ανομία, και να παραβλέπει την παράβαση του υπολοίπου τής κληρονομιάς του; Δεν διατηρεί για πάντα την οργή του, επειδή αυτός αρέσκεται σε έλεος.
19 Θα γυρίσει, και θα μας σπλαχνιστεί, θα καταστρέψει τις ανομίες μας· και όλες τις αμαρτίες τους θα τις ρίξει στα βάθη τής θάλασσας.
20 Θα εκτελέσεις αλήθεια στον Ιακώβ, έλεος στον Αβραάμ, όπως ορκίστηκες στους πατέρες μας από τις αρχαίες ημέρες.