1 ΘΥΜΗΣΟΥ, Κύριε, τι έγινε σε μας· επίβλεψε, και δες τον ονειδισμό μας.
2 Η κληρονομιά μας μεταστράφηκε σε αλλότριους, τα σπίτια μας σε ξένους.
3 Γίναμε ορφανοί, χωρίς πατέρα, οι μητέρες μας σαν χήρες.
4 Ήπιαμε το νερό μας με ασήμι· τα δικά μας ξύλα πουλήθηκαν σε μας.
5 Επάνω στον τράχηλό μας είναι διωγμός· μοχθήσαμε, δεν έχουμε ανάπαυση.
6 Απλώσαμε χέρι στους Αιγυπτίους, στους Ασσυρίους, για να χορτάσουμε ψωμί.
7 Οι πατέρες μας αμάρτησαν· εκείνοι δεν υπάρχουν, κι εμείς βαστάζουμε τις ανομίες τους.
8 Δούλοι εξουσιάζουν επάνω μας· δεν υπάρχει εκείνος που να λυτρώνει από το χέρι τους.
9 Φέρνουμε το ψωμί μας με κίνδυνο της ζωής μας, μπροστά από τη ρομφαία τής ερήμου.
10 Το δέρμα μας αμαυρώθηκε σαν κλίβανος, από την καύση τής πείνας.
11 Ταπείνωσαν τις γυναίκες μας μέσα στη Σιών, τις παρθένες μέσα στις πόλεις τού Ιούδα.
12 Οι άρχοντες κρεμάστηκαν από τα χέρια τους· τα πρόσωπα των πρεσβύτερων δεν τιμήθηκαν.
13 Οι νέοι υποβλήθηκαν στο άλεσμα, και τα παιδιά έπεσαν κάτω από τα ξύλα.
14 Οι πρεσβύτεροι έπαυσαν από τις πύλες, οι νέοι από τα άσματά τους.
15 Έπαυσε η χαρά τής καρδιάς μας· ο χορός μας στράφηκε σε πένθος.
16 Το στεφάνι τού-κεφαλιού μας έπεσε· κι αλλοίμονο σε μας, επειδή αμαρτήσαμε!
17 Γι' αυτό, η καρδιά μας ατόνησε, τα μάτια μας, εξαιτίας αυτών, σκοτείνιασαν.
18 Εξαιτίας τής ερήμωσης του βουνού Σιών, οι αλεπούδες περπατούν σ' αυτό.
19 Εσύ, Κύριε, κατοικείς στον αιώνα· ο θρόνος σου διαμένει από γενεά σε γενεά.
20 Γιατί θα μας λησμονήσεις για πάντα; Θα μας εγκαταλείψεις σε μακρότητα ημερών;
21 Κύριε, επίστρεψέ μας σε σένα, και θα επιστρέψουμε· ανανέωσε τις ημέρες μας όπως πρωτύτερα.
22 Επειδή, μας απέρριψες ολοκληρωτικά; Οργίστηκες εναντίον μας μέχρι υπερβολικού βαθμού;