Home
| |
Audio
| |
Index
| |
Verses
ارمييا - Jeremías
Chapter:
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
1
ای خاندان اسرائیل كلامی را كه خداوند به شما می‌گوید بشنوید!
2
خداوند چنین می‌گوید: «طریق امّت‌ها را یاد مگیرید و از علامات افلاك مترسید زیرا كه امّت‌ها از آنها می‌ترسند.
3
چونكه رسوم قومها باطل است كه ایشان درختی از جنگل با تبر می‌برند كه صنعت دستهای نجّار می‌باشد.
4
و آن را به نقره و طلا زینت داده، با میخ و چكش محكم می‌كنند تا متحرك نشود.
5
و آنها مثل مترس در بوستان خیار می‌باشند كه سخن نمی‌توانند گفت و آنها را می‌باید برداشت چونكه راه نمی‌توانند رفت. از آنها مترسید زیرا كه ضرر نتوانند رسانید و قوّت نفع رسانیدن هم ندارند.»
6
ای یهوه مثل تو كسی نیست! تو عظیم هستی و اسم تو در قوّت عظیم است!
7
ای پادشاه امّت‌ها كیست كه از تو نترسد زیرا كه این به تو می‌شاید چونكه در جمیع حكیمان امّت‌ها و در تمامی ممالك ایشان مانند تو كسی نیست.
8
جمیع ایشان وحشی و احمق می‌باشند، تأدیب اباطیل‌چوب (بُت) است.
9
نقره كوبیده شده از ترشیش و طلا از اوفاز كه صنعت صنعتگر و عمل دستهای زرگر باشد می‌آورند. لاجورد و ارغوان لباس آنها و همه اینها عمل حكمت‌پیشگان است.
10
امّا یهوه خدای حّق است و او خدای حی و پادشاه سرمدی می‌باشد. از غضب او زمین متزلزل می‌شود و امّت‌ها قهر او را متحمّل نتوانند شد.
11
به ایشان چنین بگویید: «خدایانی كه آسمان و زمین را نساخته‌اند از روی زمین و از زیر آسمان تلف خواهند شد.»
12
او زمین را به قوّت خود ساخت و ربع مسكون را به حكمت خویش استوار نمود و آسمان را به عقل خود گسترانید.
13
چون آواز می‌دهد غوغای آبها در آسمان پدید می‌آید. ابرها از اقصای زمین برمی‌آورد و برقها برای باران می‌سازد و باد را از خزانه‌های خود بیرون می‌آورد.
14
جمیع مردمان وحشی‌اند و معرفت ندارند و هر كه تمثالی می‌سازد خجل خواهد شد. زیرا كه بُت ریخته شده او دروغ است و در آن هیچ نفس نیست.
15
آنها باطل و كار مسخرگی می‌باشد در روزی كه به محاكمه می‌آیند تلف خواهند شد.
16
او كه نصیب یعقوب است مثل آنها نمی‌باشد. زیرا كه او سازنده همه موجودات است و اسرائیل عصای میراث وی است و اسم او یهوه صبایوت می‌باشد.
17
ای كه در تنگی ساكن هستی، بسته خود را از زمین بردار!
18
زیرا خداوند چنین می‌گوید: «اینك من این مرتبه ساكنان این زمین را از فلاخَن خواهم انداخت و ایشان را به تنگ خواهم آورد تا بفهمند.»
19
وای بر من به سبب صدمه من. جراحت من علاج‌ناپذیر است امّا گفتم كه مصیبت من این است و آن را متحمل خواهم بود.
20
خیمه من خراب شد و تمامی طنابهای من گسیخته گردید، پسرانم از من بیرون رفته، نایاب شدند. كسی نیست كه خیمه مرا پهن كند و پرده‌های مرا برپا نماید.
21
زیرا كه شبانان وحشی شده‌اند و خداوند را طلب نمی‌نمایند بنابراین كامیاب نخواهند شد و همه گله‌های ایشان پراكنده خواهد گردید.
22
اینك صدای خبری می‌آید و اضطراب عظیمی از دیار شمال. تا شهرهای یهودا را ویران و مأوای شغالها سازد.
23
ای خداوند می‌دانم كه طریق انسان از آن او نیست و آدمی كه راه می‌رود قادر بر هدایت قدمهای خویش نمی‌باشد.
24
ای خداوند مرا تأدیب نما امّا به انصاف و نه به غضب خود مبادا مرا ذلیل سازی.
25
غضب خویش را بر امّت‌هایی كه تو را نمی‌شناسند بریز. و بر قبیله‌هایی كه اسم تو را نمی‌خوانند، زیرا كه ایشان یعقوب را خوردند و او را بلعیده، تباه ساختند و مسكن او را خراب نمودند.
Top
| |
Print This Page
Top
|
Next Chapter
| |
Index
| |
Home
Full online version
here
[with search engine, multilingual display and audio Bible]