Home
| |
Audio
| |
Index
| |
Verses
ارمييا - Jeremías
Chapter:
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
1
خداوند چنین می‌گوید: «اینك من بر بابل و بر ساكنان وسط مقاومت كنندگانم بادی مهلك بر می‌انگیزانم.
2
و من بر بابل خرمن‌كوبان خواهم فرستاد و آن را خواهند كوبید و زمین آن را خالی خواهند ساخت زیرا كه ایشان در روز بلا آن را از هر طرف احاطه خواهند كرد.
3
تیرانداز بر تیرانداز و بر آنكه به زره خویش مفتخر می‌باشد، تیر خود را بیندازد. و بر جوانان آن ترحّم منمایید بلكه تمام لشكر آن را بالكلّ هلاك سازید.
4
و ایشان بر زمین كلدانیان مقتول و در كوچه‌هایش مجروح خواهند افتاد.
5
زیرا كه اسرائیل و یهودا از خدای خویش یهوه صبایوت متروك نخواهند شد، اگر چه زمین ایشان از گناهی كه به قدّوس اسرائیل ورزیده‌اند پُر شده است.
6
از میان بابل بگریزید و هر كس جان خود را برهاند مبادا در گناه آن هلاك شوید. زیرا كه این زمان انتقام خداوند است و او مكافات به آن خواهد رسانید.
7
بابل در دست خداوند جام طلایی است كه تمام جهان را مست می‌سازد. امّت‌ها از شرابش نوشیده، و از این جهت امّت‌ها دیوانه گردیده‌اند.
8
بابل به ناگهان افتاده و شكسته شده است برای آن ولوله نمایید. بَلَسان به جهت جراحت آن بگیرید كه شاید شفا یابد.
9
بابل را معالجه نمودیم اما شفا نپذیرفت. پس آن را ترك كنید و هر كدام از ما به زمین خود برویم زیرا كه داوری آن به آسمانها رسیده و به افلاك بلند شده است.
10
خداوند عدالت ما را مكشوف خواهد ساخت. پس بیایید و اعمال یهوه خدای خویش را در صهیون اخبار نماییم.
11
تیرها را تیز كنید و سپرها را به دست گیریدزیرا خداوند روح پادشاهان مادیان را برانگیخته است و فكر او به ضدّ بابل است تا آن را هلاك سازد. زیرا كه این انتقام خداوند و انتقام هیكل او می‌باشد.
12
بر حصارهای بابل، عَلَمها برافرازید و آن را نیكو حراست نموده، كشیكچیان قرار دهید و كمین بگذارید. زیرا خداوند قصد نموده و هم آنچه را كه درباره ساكنان بابل گفته به عمل آورده است.
13
ای كه بر آبهای بسیار ساكنی و از گنجها معمور می‌باشی! عاقبت تو و نهایت طمع تو رسیده است!
14
یهوه صبایوت به ذات خود قسم خورده است كه من تو را از مردمان مثل ملخ پر خواهم ساخت و بر تو گلبانگ خواهند زد.
15
«او زمین را به قوّت خود ساخت و ربع مسكون را به حكمت خویش استوار نمود. و آسمانها را به عقل خود گسترانید.
16
چون آواز می‌دهد غوغای آبها در آسمان پدید می‌آید. ابرها از اقصای زمین برمی‌آورد و برقها برای باران می‌سازد و باد را از خزانه‌های خود بیرون می‌آورد.
17
جمیع مردمان وحشی‌اند و معرفت ندارند و هر كه تمثالی می‌سازد خجل خواهد شد. زیرا كه بت ریخته شده او دروغ است و در آن هیچ نفس نیست.
18
آنها باطل و كار مسخره می‌باشد. در روزی كه به محاكمه می‌آیند تلف خواهند شد.
19
او كه نصیب یعقوب است مثل آنها نمی‌باشد. زیرا كه او سازنده همه موجودات است و (اسرائیل) عصای میراث وی است و اسم او یهوه صبایوت می‌باشد.
20
«تو برای من كوپال و اسلحه جنگ هستی. پس از تو امّت‌ها را خرد خواهم ساخت و از تو ممالك را هلاك خواهم نمود.
21
و از تو اسب وسوارش را خرد خواهم ساخت و از تو ارابه و سوارش را خرد خواهم ساخت.
22
و از تو مرد و زن را خرد خواهم ساخت و از تو پیر و طفل را خرد خواهم ساخت و از تو جوان و دوشیزه را خرد خواهم ساخت.
23
و از تو شبان و گله‌اش را خرد خواهم ساخت. و از تو خیشران و گاوانش را خرد خواهم ساخت. و از تو حاكمان و والیان را خرد خواهم ساخت.
24
و خداوند می‌گوید: به بابل و جمیع سكنه زمین كلدانیان جزای تمامی بدی را كه ایشان به صهیون كرده‌اند، در نظر شما خواهم رسانید.
25
اینك خداوند می‌گوید: ای كوه مخرّب كه تمامی جهان را خراب می‌سازی من به ضدّ تو هستم! و دست خود را بر تو بلند كرده، تو را از روی صخره‌ها خواهم غلطانید و تو را كوه سوخته شده خواهم ساخت!
26
و از تو سنگی به جهت سر زاویه یا سنگی به جهت بنیاد نخواهند گرفت، بلكه خداوند می‌گوید كه تو خرابی ابدی خواهی شد.
27
«عَلَمها در زمین برافرازید و كَرِنّا در میان امّت‌ها بنوازید. امّت‌ها را به ضدّ او حاضر سازید و ممالك آرارات و منی و اَشْكَناز را بر وی جمع كنید. سرداران به ضدّ وی نصب نمایید و اسبان را مثل ملخ مودار برآورید.
28
امّت‌ها را به ضدّ وی مهیا سازید. پادشاهان مادیان و حاكمانش و جمیع والیانش و تمامی اهل زمین سلطنت او را.
29
و جهان متزلزل و دردناك خواهد شد. زیرا كه فكرهای خداوند به ضدّ بابل ثابت می‌ماند تا زمین بابل را ویران و غیرمسكون گرداند.
30
و شجاعان بابل از جنگ دست برمی‌دارند و در ملاذهای خویش می‌نشینند و جبروت ایشان زایل شده، مثل زن گشته‌اند و مسكنهایش سوخته و پشت‌بندهایش شكسته شده است.
31
قاصد برابر قاصد و پیك برابر پیك خواهد دوید تا پادشاه بابل را خبر دهد كه شهرش از هر طرف گرفته شد.
32
معبرها گرفتار شد و نی‌ها را به آتش سوختند و مردان جنگی مضطرب گردیدند.
33
«زیرا كه یهوه صبایوت خدای اسرائیل چنین می‌گوید: دختر بابل مثل خرمن در وقت كوبیدنش شده است و بعد از اندك زمانی وقت درو بدو خواهد رسید.
34
نبوكدرصّر پادشاه بابل مرا خورده و تلف كرده است و مرا ظرف خالی ساخته مثل اژدها مرا بلعیده، شكم خود را از نفایس من پر كرده و مرا مطرود نموده است.
35
و ساكنه صهیون خواهد گفت ظلمی كه بر من و بر جسد من شده بر بابل فرود شود. و اورشلیم خواهد گفت: خون من بر ساكنان زمین كلدانیان وارد آید.
36
بنابراین خداوند چنین می‌گوید: اینك من دعوی تو را به انجام خواهم رسانید و انتقام تو را خواهم كشید و نهر او را خشك ساخته، چشمه‌اش را خواهم خشكانید.
37
و بابل به تلّها و مسكن شغالها و محل دهشت و مسخره مبدّل شده، احدی در آن ساكن نخواهد شد.
38
مثل شیران با هم غرّش خواهند كرد و مانند شیربچگان نعره خواهند زد.
39
و خداوند می‌گوید: هنگامی كه گرم شوند برای ایشان بزمی برپا كرده، ایشان را مست خواهم ساخت تا وجد نموده، به خواب دایمی بخوابند كه از آن بیدار نشوند.
40
و ایشان را مثل بره‌ها و قوچها و بزهای نر به مسلخ فرود خواهم آورد.
41
چگونه شیشك گرفتار شده و افتخار تمامی جهان تسخیر گردیده است! چگونه بابل در میان امّت‌ها محل دهشت گشته است!
42
دریا بر بابل برآمده و آن به كثرت امواجش مستور گردیده است.
43
شهرهایش خراب شده، به زمین خشك و بیابان مبدّل گشته.زمینی كه انسانی در آن ساكن نشود و احدی از بنی‌آدم از آن گذر نكند.
44
و من بیل را در بابل سزا خواهم داد و آنچه را كه بلعیده است از دهانش بیرون خواهم آورد. و امّت‌ها بار دیگر به زیارت آن نخواهند رفت و حصار بابل خواهد افتاد.
45
«ای قوم من از میانش بیرون آیید و هر كدام جان خود را از حدّت خشم خداوند برهانید.
46
و دل شما ضعف نكند و از آوازه‌ای كه در زمین مسموع شود مترسید. زیرا كه درآن سال آوازه‌ای شنیده خواهد شد و در سال بعد از آن آوازه‌ای دیگر. و در زمین ظلم خواهد شد و حاكم به ضدّ حاكم (خواهد برآمد).
47
بنابراین اینك ایامی می‌آید كه به بتهای بابل عقوبت خواهم رسانید و تمامی زمینش خجل خواهد شد و جمیع مقتولانش در میانش خواهند افتاد.
48
اما آسمانها و زمین و هر چه در آنها باشد بر بابل ترنّم خواهند نمود. زیرا خداوند می‌گوید كه غارت‌كنندگان از طرف شمال بر او خواهند آمد.
49
چنانكه بابل باعث افتادن مقتولان اسرائیل شده است، همچنین مقتولان تمامی جهان دربابل خواهند افتاد.
50
ای كسانی كه از شمشیر رستگار شده‌اید بروید و توقّف منمایید و خداوند را از جای دور متذكّر شوید و اورشلیم را به خاطر خود آورید.»
51
ما خجل گشته‌ایم زانرو كه عار را شنیدیم و رسوایی چهره ما را پوشانیده است. زیرا كه غریبان به مَقدَسهای خانه خداوند داخل شده‌اند.
52
بنابراین خداوند می‌گوید: «اینك ایامی می‌آید كه به بتهایش عقوبت خواهم رسانید و در تمامی زمینش مجروحان ناله خواهند كرد.
53
اگر چه بابل تا به آسمان خویشتن را برافرازد و اگر چه بلندی قوّت خویش را حصین نماید، لیكن خداوند می‌گوید: غارت‌كنندگان از جانب من بر او خواهند آمد.
54
صدای غوغا از بابل می‌آید و آواز شكست عظیمی از زمین كلدانیان.
55
زیرا خداوند بابل را تاراج می‌نماید و صدای عظیم را از میان آن نابود می‌كند و امواج ایشان مثل آبهای بسیار شورش می‌نماید و صدای آواز ایشان شنیده می‌شود.
56
زیرا كه بر آن یعنی بر بابل غارت‌كننده برمی‌آید و جبارّانش گرفتار شده، كمانهای ایشان شكسته می‌شود. چونكه یهوه خدای مجازات است و البته مكافات خواهد رسانید.
57
و پادشاه كه اسم او یهوه صبایوت است می‌گوید كه من سروران و حكیمان و حاكمان و والیان و جبّارانش را مست خواهم ساخت و به خواب دایمی كه از آن بیدار نشوند، خواهند خوابید.
58
یهوه صبایوت چنین می‌گوید كه حصارهای وسیع بابل بالكلّ سرنگون خواهد شد و دروازه‌های بلندش به آتش سوخته خواهد گردید و امّت‌ها به جهت بطالت مشقّت خواهند كشید و قبایل به جهت آتش خویشتن را خسته خواهند كرد.»
59
كلامی كه ارمیا نبی به سرایا ابن نیریا ابن محسیا مرا فرمود هنگامی كه او با صدقیا پادشاه یهودا در سال چهارم سلطنت وی به بابل می‌رفت. و سرایا رئیس دستگاه بود.
60
و ارمیا تمام بلا را كه بر بابل می‌بایست بیاید در طوماری نوشت یعنی تمامی این سخنانی را كه درباره بابل مكتوب است.
61
و ارمیا به سرایا گفت: «چون به بابل داخل شوی، آنگاه ببین و تمامی این سخنان‌را بخوان.
62
و بگو: ای خداوند تو درباره این مكان فرموده‌ای كه آن را هلاك خواهی ساخت به حدّی كه احدی از انسان یا از بهایم در آن ساكن نشود بلكه خرابه ابدی خواهد شد.
63
و چون از خواندن این طومار فارغ شدی، سنگی به آن ببند و آن را به میان فرات بینداز.
64
و بگو همچنین بابل به سبب بلایی كه من بر او وارد می‌آورم، غرق خواهد گردید و دیگر برپا نخواهد شد و ایشان خسته خواهند شد.» تا اینجا سخنان ارمیا است.
Top
| |
Next Chapter
| |
Index
| |
Home
Full online version
here
[with search engine, multilingual display and audio Bible]