Home
| |
Audio
| |
Index
| |
Verses
ارمييا - Jeremías
Chapter:
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
1
درباره موآب، یهوه صبایوت خدای اسرائیل چنین می‌گوید: «وای بر نَبُو زیرا كه خراب شده است. قریه تایم خجل و گرفتار گردیده است. و مِسْجاب رسوا و منهدم گشته است.
2
فخر موآب زایل شده، در حِشْبون برای وی تقدیرهای بد كردند. بیایید و او را منقطع سازیم تا دیگر قوم نباشد. تو نیز ای مَدْمِین ساكت خواهی شد و شمشیر تو را تعاقب خواهد نمود.
3
آواز ناله از حُورُونایم مسموع می‌شود. هلاكت و شكستگی عظیم.
4
موآب بهم شكسته است و صغیرهای او فریاد برمی‌آورند.
5
زیرا كه به فراز لُوحِیت با گریه سخت برمی‌آیند و از سرازیری حورونایم صدای شكست یافتن از دشمنان شنیده می‌شود.
6
بگریزید و جانهای خود را برهانید و مثل درخت عَرْعَرْ در بیابان باشید.
7
زیرا از این جهت كه به اعمال و گنجهای خویش توكّل نمودی تو نیز گرفتار خواهی شد. و كَمُوش با كاهنان و سرورانش با هم به اسیری خواهند رفت.
8
و غارت‌كننده به همه شهرها خواهد آمد و هیچ شهر خلاصی نخواهد یافت و برحسب فرمان خداوند اهل وادی تلف خواهند شد و اهل همواری هلاك خواهند گردید.
9
بالها به موآب بدهید تا پرواز نموده، بگریزد و شهرهایش خراب و غیرمسكون خواهد شد.
10
ملعون باد كسی كه كار خداوند را با غفلت عمل نماید و ملعون باد كسی كه شمشیر خود رااز خون باز دارد.
11
موآب از طفولیت خود مستریح بوده و بر دُردهای خود نشسته است و از ظرف به ظرف ریخته نشده و به اسیری نرفته است. از این سبب طعمش در او مانده است و خوشبویی او تغییر نیافته است.
12
بنابراین اینك خداوند می‌گوید: روزها می‌آید كه من ریزندگان می‌فرستم كه او را بریزند و ظروف او را خالی كرده، مشكهایش را پاره خواهند نمود.
13
و موآب از كموش شرمنده خواهد شد چنانكه خاندان اسرائیل از بیت‌ئیل كه اعتماد ایشان بود، شرمنده شده‌اند.
14
چگونه می‌گویید كه ما شجاعان و مردان قوی برای جنگ می‌باشیم؟
15
موآب خراب شده، دود شهرهایش متصاعد می‌شود و جوانان برگزیده‌اش به قتل فرود می‌آیند. پادشاه كه نام او یهوه صبایوت می‌باشد این را می‌گوید:
16
رسیدن هلاكت موآب نزدیك است و بلای او بزودی هر چه تمام‌تر می‌آید.
17
ای جمیع مجاورانش و همگانی كه نام او را می‌دانید برای وی ماتم گیرید. بگویید عصای قوت و چوبدستی زیبایی چگونه شكسته شده است!
18
ای دختر دیبُون كه (در امنیت) ساكن هستی از جلال خود فرود آی و در جای خشك بنشین زیرا كه غارت‌كننده موآب بر تو هجوم می‌آورد و قلعه‌های تو را منهدم می‌سازد.
19
ای تو كه در عَروُعیر ساكن هستی به سر راه بایست و نگاه كن و از فراریان و ناجیان بپرس و بگو كه چه شده است؟
20
موآب خجل شده، زیرا كه شكست یافته است پس ولوله و فریاد برآورید. در اَرْنون اخبار نمایید كه موآب هلاك گشته است.
21
و داوری بر زمینِ همواری رسیده است.بر حُولُونْ و یهْصَهْ و میفاعَتْ،
22
و بر دیبُون و نَبُو و بَیتْدِبْلَتایم،
23
و بر قریه تایم و بیت‌جامُول و بیت‌مَعُونْ،
24
و بر قَرْیوت و بُصْرَه و بر تمامی شهرهای بعید و قریبِ زمین موآب.
25
« خداوند می‌گوید كه شاخ موآب بریده و بازویش شكسته شده است.
26
او را مست سازید زیرا به ضدّ خداوند تكبّر می‌نماید. و موآب در قی خود غوطه می‌خورد و او نیز مضحكه خواهد شد.
27
آیا اسرائیل برای تو مضحكه نبود؟ و آیا او در میان دزدان یافت شد به حدّی كه هر وقت كه درباره او سخن می‌گفتی سر خود را می‌جنبانیدی؟
28
ای ساكنان موآب شهرها را ترك كرده، در صخره ساكن شوید و مثل فاخته‌ای باشید كه آشیانه خود را در كنار دهنه مغاره می‌سازد.
29
غرور موآب و بسیاری تكبّر او را و عظمت و خُیلا و كبر و بلندی دل او را شنیدیم.
30
خداوند می‌گوید: خشم او را می‌دانم كه هیچ است و فخرهای او را كه از آنها هیچ برنمی‌آید.
31
بنابراین برای موآب ولوله خواهم كرد و به جهت تمامی موآب فریاد برخواهم آورد. برای مردان قیرحارَسْ ماتم گرفته خواهد شد.
32
برای تو ای مَوِ سِبْمَه به گریه یعْزیر خواهم گریست. شاخه‌های تو از دریا گذشته بود و به دریاچه یعزیر رسیده، بر میوه‌ها و انگورهایت غارت‌كننده هجوم آورده است.
33
شادی و ابتهاج از بستانها و زمین موآب برداشته شد و شراب را از چرخشتها زایل ساختم و كسی آنها را به صدای شادمانی به پا نخواهد فشرد. صدای شادمانی صدای شادمانی نیست.
34
به فریاد حشبون آواز خود را تا اَلْعالَه و یاهَصْ بلند كردند و از صوغر تا حُوُرونایم عِجْلَت شَلِیشیا، زیرا كه آبهای نِمریم نیز خرابه شده است.
35
و خداوندمی‌گوید من آنانی را كه در مكان‌های بلند قربانی می‌گذرانند و برای خدایان خود بخور می‌سوزانند از موآب نابود خواهم گردانید.
36
لهذا دل من به جهت موآب مثل نای صدا می‌كند و دل من به جهت مردان قیرحارس مثل نای صدا می‌كند، چونكه دولتی كه تحصیل نمودند تلف شده است.
37
و هر سر بی مو گشته و هر ریش تراشیده شده است و همه دستها خراشیده و بر هر كمر پلاس است.
38
بر همه پشت‌بامهای موآب و در جمیع كوچه‌هایش ماتم است زیرا خداوند می‌گوید موآب را مثل ظرف ناپسند شكسته‌ام.
39
چگونه منهدم شده و ایشان چگونه ولوله می‌كنند؟ و موآب چگونه به رسوایی پشت داده است؟ پس موآب برای جمیع مجاوران خود مضحكه و باعث ترس شده است.
40
زیرا خداوند چنین می‌گوید: او مثل عقاب پرواز خواهد كرد و بالهای خویش را بر موآب پهن خواهد نمود.
41
شهرهایش گرفتار و قلعه‌هایش تسخیرشده، و دل شجاعان موآب در آن روز مثل دل زنی كه درد زه داشته باشد خواهد شد.
42
و موآب خراب شده، دیگر قوم نخواهد بود چونكه به ضدّ خداوند تكبّر نموده است.
43
خداوند می‌گوید: ای ساكن موآب خوف و حفره و دام پیش روی تو است.
44
آنكه از ترس بگریزد در حفره خواهد افتاد و آنكه از حفره برآید گرفتار دام خواهد شد، زیرا خداوند فرموده است كه سال عقوبت ایشان را بر ایشان یعنی بر موآب خواهم آورد.
45
فراریان بی‌تاب شده، در سایه حشبون ایستاده‌اند زیرا كه آتش از حَشْبُون و نار از میان سِیحُون بیرون آمده، حدود موآب و فرق سر فتنه‌انگیزان را خواهد سوزانید.
46
وای بر تو ای موآب! قوم كموش هلاك‌شده‌اند زیرا كه پسرانت به اسیری و دخترانت به جلای وطن گرفتار گردیده‌اند.
47
لیكن خداوند می‌گوید كه در ایام آخر، اسیران موآب را باز خواهم آورد. حكم درباره موآب تا اینجاست.»
Top
| |
Next Chapter
| |
Index
| |
Home
Full online version
here
[with search engine, multilingual display and audio Bible]