1 ΚΑΙ έγινε σε μένα λόγος τού Κυρίου, λέγοντας:
2 Γιε ανθρώπου, τι θα ήταν το ξύλο τής αμπέλου απέναντι σε κάθε άλλο ξύλο, τα κλήματα απέναντι σε ό,τι είναι μέσα στα ξύλα τού δρυμού;
3 Θα έπαιρναν απ' αυτή ξύλο για να μεταχειριστούν σε εργασία; Ή, θα έπαιρναν απ' αυτή έναν πάσσαλο, για να κρεμάσουν σ' αυτόν κάποιο σκεύος;
4 Δες, ρίχνεται στη φωτιά για να καταναλωθεί· η φωτιά κατατρώει και τις δύο άκρες τους, αλλά και το μεσαίο του μέρος κατακαίγεται· θα είναι χρήσιμο σε εργασία;
5 Δες, όταν ήταν ακέραιο, δεν χρησίμευε σε εργασία· πόσο λιγότερο θα είναι χρήσιμο για εργασία, αφού το κατέφαγε η φωτιά, και κάηκε;
6 Γι' αυτό, έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Όπως είναι το ξύλο τής αμπέλου μέσα στα ξύλα τού δρυμού, που το παρέδωσα στη φωτιά για να καταναλωθεί, έτσι θα παραδώσω αυτούς που κατοικούν την Ιερουσαλήμ.
7 Και θα στήσω το πρόσωπό μου εναντίον τους· θα βγουν έξω από τη φωτιά, και η φωτιά θα τους καταφάει· και όταν στήσω το πρόσωπό μου εναντίον τους, θα γνωρίσετε ότι εγώ είμαι ο Κύριος.
8 Και θα παραδώσω τη γη σε αφανισμό, επειδή έγιναν παραβάτες, λέει ο Κύριος ο Θεός.