Job
1 (40:20) Kan jy die krokodil met ‘n hoek uittrek? En met ‘n tou sy tong afdruk?
2 (40:21) Kan jy ‘n tou van biesies in sy neus sit? En sy kakebeen met ‘n haak deurboor?
3 (40:22) Sal hy jou baie smeek? Of met jou spreek in sagte woorde?
4 (40:23 Sal hy ‘n verbond met jou sluit, dat jy hom vir altyd as slaaf aanneem?
5 (40:24) Sal jy met hom soos met ‘n voëltjie speel? En hom vasbind vir jou meisiekinders?
6 (40:25) Sal die viskopers met hom handel drywe, hom verdeel onder die koopmans?
7 (40:26) Kan jy sy vel vol skerp ysters steek, en met ‘n vissersharpoen sy kop?
8 (40:27) Sit jou hand op hom; dink aan die geveg; jy sal dit nie weer doen nie.
9 (40:28) Kyk, elke hoop kom bedroë uit: sal ‘n mens nie reeds by die sien van hom neerslaan nie?
10 (41:1) Niemand is so vermetel, dat hy hom durf terg nie; wie is hy dan wat voor My sou standhou?
11 (41:2) Wie het eerste aan My gegee, dat Ek hom moet vergelde? Wat onder die ganse hemel is, is myne.
12 (41:3) Ek wil nie swyg oor sy lede en hoe dit staan met sy kragsvolheid en die skoonheid van sy uitrusting nie.
13 (41:4) Wie het die boonste van sy pantser opgelig? In sy dubbele gebit—wie kan daarin deurdring?
14 (41:5) Die deure van sy gesig—wie het dit geopen? Rondom sy tande is verskrikking.
15 (41:6) ‘n Voorwerp van trots is die groewe van die skilde, verseël met ‘n vaste seël.
16 (41:7) Die een is so naby die ander, dat die wind daar nie tussenin kan kom nie.
17(41:8) Hulle kleef aanmekaar, hou aanmekaar vas, onafskeibaar.
18(41:9) Sy genies laat lig skitter, en sy oë is soos die ooglede van die dageraad.
19(41:10) Uit sy mond kom fakkels, spat vuurvonke uit.
20(41:11) Uit sy neusgate kom rook, soos uit ‘n kokende pot met biesiesvuur daarby.
21(41:12) Sy asem laat kole ontvlam, en ‘n vlam gaan uit sy mond.
22(41:13) In sy nek woon sterkte, en voor hom uit spring ontsteltenis.
23(41:14) Die klompe van sy vleis is vas aanmekaar, aan hom vasgegiet, onbeweeglik.
24(41:15) Sy hart is hard soos ‘n klip, ja, hard soos die onderste meulsteen.
25(41:16) As hy hom oplig, word die magtiges bang; van verbystering raak hulle buite hulself.
26(41:17) Raak iemand hom met die swaard—dit hou nie stand nie; geen spies, lans of assegaai nie.
27(41:18) Yster is vir hom soos strooi; koper soos hout wat vergaan het.
28(41:19) Die pyl laat hom nie vlug nie; slingerstene word vir hom soos stoppels.
29(41:20) Knopkieries is vir hom soos stoppels, en hy lag oor die gesuis van die lans.
30(41:21) Onderaan hom is spits skerwe: hy sprei ‘n ware dorsslee uit op die modder.
31(41:22) Hy laat die diepte kook soos ‘n pot; die waterplas maak by soos ‘n kokende salfpot.
32(41:23) Agter hom verlig hy die pad: ‘n mens sou die watervloed aansien vir grys hare.
33(41:24) Sy gelyke is daar op die aarde nie, die skepsel sonder vrees.
34(41:25) Hy kyk alles aan wat hoog is; hy is koning oor al die trotse roofdiere.