Home
| |
Audio
| |
Index
| |
Verses
ايوب - Job
Chapter:
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
1
« روح من تلف شده، و روزهایم تمام‌گردیده، و قبر برای من حاضر است.
2
به درستی كه استهزاكنندگان نزد منند، و چشم من در منازعت ایشان دائماً می‌ماند.
3
الا´ن گرو بده وبه جهت من نزد خود ضامن باش. والاّ كیست كه به من دست دهد؟
4
چونكه دل ایشان را از حكمت منع كرده‌ای، بنابراین ایشان را بلند نخواهی ساخت.
5
كسی كه دوستان خود را به تاراج تسلیم كند، چشمان فرزندانش تار خواهد شد.
6
مرا نزد امّت‌ها مَثَل ساخته است، و مثل كسی كه بر رویش آب دهان اندازند شده‌ام.
7
چشم من از غصّه كاهیده شده است، و تمامی اعضایم مثل سایه گردیده.
8
راستان به سبب این، حیران می‌مانند و صالحان خویشتن را بر ریاكاران برمی‌انگیزانند.
9
لیكن مرد عادل به طریق خود متمسّك می‌شود، و كسی كه دست پاك دارد، در قوّت ترقّی خواهد نمود.
10
«امّا همه شما برگشته، الا´ن بیایید و در میان شما حكیمی نخواهم یافت.
11
روزهای من گذشته، و قصدهای من و فكرهای دلم منقطع شده است.
12
شب را به روز تبدیل می‌كنند و با وجود تاریكی می‌گویند روشنایی نزدیك است.
13
وقتی‌كه امید دارم هاویه خانه من می‌باشد، و بستر خود را در تاریكی می‌گسترانم،
14
و به هلاكت می‌گویم تو پدر من هستی و به كِرم كه تو مادر و خواهر من می‌باشی.
15
پس امید من كجا است؟ و كیست كه امید مرا خواهد دید؟
16
تا بندهای هاویه فرو می‌رود، هنگامی‌كه با هم در خاك نزول (نماییم).»
Top
| |
Next Chapter
| |
Index
| |
Home
Full online version
here
[with search engine, multilingual display and audio Bible]