Home
| |
Audio
| |
Index
| |
Verses
ايوب - Job
Chapter:
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
1
پس ایوب در جواب گفت:
2
«یقین می‌دانم‌كه چنین است. لیكن انسان نزد خدا چگونه عادل شمرده شود؟
3
اگر بخواهد با وی منازعه نماید، یكی از هزار او را جواب نخواهد داد.
4
او در ذهن حكیم و در قوّت تواناست. كیست كه با او مقاومت كرده و كامیاب شده باشد؟
5
آنكه كوهها را منتقل می‌سازد و نمی‌فهمند، و در غضب خویش آنها را واژگون می‌گرداند،
6
كه زمین را از مكانش می‌جنباند، و ستونهایش متزلزل می‌شود؛
7
كه آفتاب را امر می‌فرماید و طلوع نمی‌كند و ستارگان را مختوم می‌سازد؛
8
كه به تنهایی، آسمانها را پهن می‌كند و بر موجهای دریا می‌خرامد؛
9
كه دُبّ اكبر و جبّار و ثریا را آفرید، وبرجهای جنوب را؛
10
كه كارهای عظیم بی‌قیاس را می‌كند و كارهای عجیب بی‌شمار را.
11
اینك از من می‌گذرد و او را نمی‌بینم، و عبور می‌كند و او را احساس نمی‌نمایم.
12
اینك او می‌رباید و كیست كه او را منع نماید؟ و كیست كه به او تواند گفت: چه می‌كنی؟
13
خدا خشم خود را باز نمی‌دارد و مددكاران رَحَب زیر او خم می‌شوند.
14
«پس به طریق اولی، من كیستم كه او را جواب دهم و سخنان خود را بگزینم تا با او مباحثه نمایم؟
15
كه اگر عادل می‌بودم، او را جواب نمی‌دادم، بلكه نزد داور خود استغاثه می‌نمودم.
16
اگر او را می‌خواندم و مرا جواب می‌داد، باور نمی‌كردم كه آواز مرا شنیده است.
17
زیرا كه مرا به تندبادی خُرد می‌كند و بی‌سبب، زخمهای مرا بسیار می‌سازد.
18
مرا نمی‌گذارد كه نفس بكشم، بلكه مرا به تلخیها پر می‌كند.
19
اگر درباره قوّت سخن گوییم، اینك او قادر است؛ و اگر درباره انصاف، كیست كه وقت را برای من تعیین كند؟
20
اگر عادل می‌بودم دهانم مرا مجرم می‌ساخت، و اگر كامل می‌بودم مرا فاسق می‌شمرد.
21
اگر كامل هستم، خویشتن را نمی‌شناسم، و جان خود را مكروه می‌دارم.
22
این امر برای همه یكی است. بنابراین می‌گویم كه او صالح است و شریر را هلاك می‌سازد.
23
اگر تازیانه ناگهان بكشد، به امتحان بی‌گناهان استهزا می‌كند.
24
جهان به دست شریران داده شده است و روی حاكمانش را می‌پوشاند. پس اگر چنین نیست، كیست كه می‌كند؟
25
و روزهایم از پیك تیزرفتار تندروتر است، می‌گریزد و نیكویی را نمی‌بیند.
26
مثل كشتیهای تیزرفتار می‌گریزد ومثل عقاب كه بر شكار فرود آید.
27
اگر فكر كنم كه ناله خود را فراموش كنم و تُرُش رویی خود را دور كرده، گشاده‌رو شوم،
28
از تمامی مشقّتهای خود می‌ترسم و می‌دانم كه مرا بی‌گناه نخواهی شمرد،
29
چونكه ملزم خواهم شد. پس چرا بیجا زحمت بكشم؟
30
اگر خویشتن را به آب برف غسل دهم، و دستهای خود را به اُشنان پاك كنم،
31
آنگاه مرا در لجن فرو می‌بری، و رختهایم مرا مكروه می‌دارد.
32
زیرا كه او مثل من انسان نیست كه او را جواب بدهم و با هم به محاكمه بیاییم.
33
در میان ما حكَمی نیست كه بـر هـر دو مـا دست بگذارد.
34
كاش كه عصای خود را از من بردارد، و هیبت او مرا نترساند.
35
آنگاه سخن می‌گفتم و از او نمی‌ترسیدم، لیكن من در خود چنین نیستم.
Top
| |
Print This Page
Top
|
Next Chapter
| |
Index
| |
Home
Full online version
here
[with search engine, multilingual display and audio Bible]