1 Η γλυκιά απόκριση καταπραϋνει θυμό· αλλ' ο λυπηρός λόγος διεγείρει οργή.
2 Η γλώσσα των σοφών καλλωπίζει τη γνώση· το στόμα, όμως, των αφρόνων εκβάλλει μωρία.
3 Τα μάτια τού Κυρίου είναι σε κάθε τόπο, παρατηρώντας κακούς και αγαθούς.
4 Η γλώσσα που θεραπεύει είναι δέντρο ζωής· όμως, η διεστραμμένη είναι σύντριψη στο πνεύμα.
5 Ο άφρονας καταφρονεί τη διδασκαλία τού πατέρα του· ενώ αυτός που φυλάττει τον έλεγχο, είναι φρόνιμος.
6 Στο σπίτι τού δικαίου υπάρχει πολύς θησαυρός· ενώ στο εισόδημα του ασεβή υπάρχει διασκορπισμός.
7 Τα χείλη των σοφών μεταδίδουν γνώση· η καρδιά, όμως, των αφρόνων δεν είναι έτσι.
8 Η θυσία των ασεβών είναι βδέλυγμα στον Κύριο· η δέηση, όμως, των ευθέων, είναι σ' αυτόν ευπρόσδεκτη.
9 Είναι βδέλυγμα στον Κύριο ο δρόμος τού ασεβή· αγαπάει, όμως, αυτόν που κυνηγάει τη δικαιοσύνη.
10 Η διδασκαλία είναι δυσάρεστη σ' αυτόν που εγκαταλείπει τον δρόμο· αυτός που μισεί τον έλεγχο, θα πεθάνει.
11 Ο άδης και η απώλεια είναι μπροστά στον Κύριο· πόσο μάλλον οι καρδιές των γιων των ανθρώπων;
12 Ο χλευαστής δεν αγαπάει αυτόν που τον ελέγχει ούτε θα πάει στους σοφούς.
13 Η καρδιά που ευφραίνεται, φαιδρύνει το πρόσωπο· όμως, από τη λύπη τής καρδιάς καταθλίβεται το πνεύμα.
14 Η καρδιά τού συνετού ζητάει γνώση· ενώ το στόμα των αφρόνων βόσκει μωρία.
15 Όλες οι ημέρες τού θλιμμένου είναι κακές· ενώ εκείνος που ευφραίνεται στην καρδιά, έχει παντοτινή ευωχία.
16 Καλύτερα το λίγο με φόβο Κυρίου, παρά πολλοί θησαυροί και ταραχή μέσα σ' αυτούς.
17 Καλύτερα φιλοξενία με λάχανα, αλλά με αγάπη, παρά σιτευτό μοσχάρι με μίσος.
18 Ο οξύθυμος άνθρωπος διεγείρει μάχες· ενώ ο μακρόθυμος σταματάει φιλονικίες.
19 Ο δρόμος τού οκνηρού είναι σαν φραγμένος από αγκάθια· ο δρόμος, όμως, των ευθέων είναι εξομαλισμένος.
20 Γιος σοφός ευφραίνει πατέρα· ενώ ο μωρός άνθρωπος καταφρονεί τη μητέρα του.
21 Η μωρία είναι χαρά στον άμυαλο· ενώ ο συνετός άνθρωπος περπατάει σωστά.
22 Όπου δεν υπάρχει συμβούλιο, οι σκοποί ματαιώνονται· μέσα στο πλήθος, όμως, των συμβούλων στερεώνονται.
23 Χαρά στον άνθρωπο για την απόκριση του στόματός του, και ένας λόγος στην ώρα του, πόσο καλός είναι!
24 Ο δρόμος τής ζωής στον συνετό είναι προς τα άνω, για να ξεκλίνει από τον άδη κάτω.
25 Ο Κύριος καταστρέφει το σπίτι των υπερήφανων· στερεώνει δε το όριο της χήρας.
26 Οι λογισμοί τού πονηρού είναι βδέλυγμα στον Κύριο· ενώ τα λόγια των καθαρών είναι ευάρεστα.
27 Ο δωρολήπτης ταράζει το σπίτι του· όποιος, όμως, μισεί τα δώρα θα ζήσει.
28 Η καρδιά τού δικαίου προμελετάει για να απαντήσει· ενώ το στόμα των ασεβών βγάζει προς τα έξω κακά.
29 Ο Κύριος είναι μακριά από τους ασεβείς· εισακούει, όμως, τη δέηση των δικαίων.
30 Το φως των ματιών ευφραίνει την καρδιά· και η καλή φήμη παχαίνει τα κόκαλα.
31 Το αυτί, που ακούει τον έλεγχο της ζωής, διαμένει ανάμεσα στους σοφούς.
32 Όποιος απωθεί τη διδασκαλία, αποστρέφεται την ψυχή του· όποιος, όμως, ακούει τον έλεγχο, αποκτάει σύνεση.
33 Ο φόβος τού Κυρίου είναι διδασκαλία σοφίας· και η ταπείνωση προπορεύεται της δόξας.