1 Στον αρχιμουσικό. Ψαλμός τού Δαβίδ. ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ διηγούνται τη δόξα τού Θεού, και το στερέωμα αναγγέλλει το έργο των χεριών του.
2 Η ημέρα προς την ημέρα εκφράζει λόγο, και η νύχτα προς τη νύχτα αναγγέλλει γνώση.
3 Δεν υπάρχει λαλιά ούτε λόγος, που η φωνή τους δεν ακούγεται.
4 Σε ολόκληρη τη γη αντήχησε η φωνή τους, και μέχρι τα πέρατα της οικουμένης τα λόγια τους. Μέσα σ' αυτούς έστησε σκηνή για τον ήλιο·
5 κι αυτός βγαίνει έξω όπως ο γαμπρός από τον θάλαμό του· αγάλλεται, όπως ο ανδρείος για να τρέξει το στάδιο·
6 από τη μια άκρη τού ουρανού είναι η έξοδός του· και το τέρμα του μέχρι την άλλη άκρη του· και τίποτε δεν κρύβεται από τη θερμότητά του.
7 Ο νόμος τού Κυρίου είναι άμωμος, επιστρέφει ψυχή· η μαρτυρία τού Κυρίου είναι πιστή, σοφίζει τον απλό·
8 τα διατάγματα του Κυρίου είναι ευθέα, ευφραίνουν την καρδιά· η εντολή τού Κυρίου είναι λαμπρή, φωτίζει τα μάτια·
9 ο φόβος τού Κυρίου είναι καθαρός, παραμένει στον αιώνα· οι κρίσεις τού Κυρίου είναι αληθινές, και ταυτόχρονα δίκαιες·
10 πιο επιθυμητές και από το χρυσάφι, μάλιστα κι από πλήθος καθαρό χρυσάφι, και γλυκύτερες περισσότερο και το μέλι και τα σταλάγματα της κηρήθρας.
11 Ο δούλος σου, μάλιστα, νουθετείται διαμέσου αυτών· στην τήρησή τους η ανταμοιβή είναι μεγάλη.
12 Ποιος συναισθάνεται τα δικά του αμαρτήματα; Καθάρισέ με από τα κρυφά μου αμαρτήματα.
13 Κι ακόμα, προφύλαξε τον δούλο σου από υπερηφάνειες· ας μη με κυριεύσουν· τότε, θα είμαι τέλειος, και θα καθαριστώ από μεγάλη παρανομία.
14 Ας είναι ευάρεστα τα λόγια τού στόματός μου και η μελέτη τής καρδιάς μου μπροστά σε σένα, Κύριε, φρούριό μου, και Λυτρωτή μου.