1 Ψαλμός τού Δαβίδ. Ο ΚΥΡΙΟΣ είναι φως μου και σωτηρία μου· ποιον θα φοβηθώ; Ο Κύριος είναι δύναμη της ζωής μου· από ποιον θα δειλιάσω;
2 Όταν οι πονηρευόμενοι πλησίασαν σε μένα για να καταφάνε τη σάρκα μου, οι αντίδικοι και οι εχθροί μου, αυτοί προσέκρουσαν και έπεσαν.
3 Και αν στράτευμα παραταχθεί εναντίον μου, η καρδιά μου δεν θα φοβηθεί· και αν πόλεμος σηκωθεί εναντίον μου, και τότε θα ελπίζω.
4 Ένα ζήτησα από τον Κύριο, αυτό και θα ζητάω· το να κατοικώ στον οίκο τού Κυρίου όλες τις ημέρες τής ζωής μου, να θωρώ την ωραιότητα του Κυρίου, και να επισκέπτομαι τον ναό του.
5 Επειδή, σε ημέρα συμφοράς θα με κρύψει στη σκηνή του· θα με κρύψει στον απόκρυφο τόπο τής σκηνής του· θα με υψώσει επάνω σε βράχο·
6 και τώρα το κεφάλι μου θα υψωθεί πιο πάνω από τους εχθρούς μου, εκείνων που με περικυκλώνουν. και θα θυσιάσω μέσα στη σκηνή του θυσίες αλαλαγμού· θα υμνώ, και θα ψαλμωδώ, στον Κύριο.
7 Άκουσε, Κύριε, τη φωνή μου, κράζω· και ελέησέ με, και εισάκουσέ με.
8 Ζητήστε το πρόσωπό μου, είπε η καρδιά μου για σένα. Το πρόσωπό σου, Κύριε, θα ζητήσω.
9 Μη κρύψεις από μένα το πρόσωπό σου· μη απορρίψεις τον δούλο σου σε ώρα οργής· εσύ στάθηκες βοήθειά μου· μη με αφήσεις, και μη με εγκαταλείψεις, Θεέ τής σωτηρίας μου.
10 Και αν ο πατέρας μου και η μητέρα μου με εγκαταλείψουν, ο Κύριος όμως θα με προσδεχθεί.
11 Δίδαξέ με, Κύριε, τον δρόμο σου, και οδήγησέ με σε ίσιον δρόμο, ένεκα των εχθρών μου.
12 Μη με παραδώσεις στην επιθυμία των εχθρών μου· επειδή, σηκώθηκαν εναντίον μου ψευδομάρτυρες, και άνθρωποι που πνέουν αδικία.
13 Αλλοίμονο, αν δεν πίστευα να δω τα αγαθά τού Κυρίου μέσα σε γη ζωντανών ανθρώπων!
14 Πρόσμενε τον Κύριο· ανδρίζου, και ας ενδυναμωθεί η καρδιά σου· και πρόσμενε τον Κύριο.