1 Ψαλμός ωδής στα εγκαίνια του παλατιού τού Δαβίδ. ΘΑ σε μεγαλύνω, Κύριε· επειδή με ανύψωσες, και δεν ύψωσες τους εχθρούς μου εναντίον μου.
2 Κύριε, ο Θεός μου, βόησα σε σένα, και με θεράπευσες.
3 Κύριε, ανέβασες από τον άδη την ψυχή μου· μου διαφύλαξες τη ζωή, για να μη κατέβω στον λάκκο.
4 Ψαλμωδήστε στον Κύριο, οι όσιοί του, και υμνείτε στην ανάμνηση της αγιοσύνης του.
5 Επειδή, η οργή του διαρκεί μονάχα μία στιγμή· ζωή, όμως, είναι στην ευμένειά του· την εσπέρα μπορεί να συγκατοικήσει κλαυθμός, αλλά το πρωί έρχεται αγαλλίαση.
6 Και εγώ είπα μέσα στην ευτυχία μου: Δεν θα σαλευτώ στον αιώνα·
7 Κύριε, με την ευμένειά σου στερέωσες το βουνό μου. Έκρυψες το πρόσωπό σου, και ταράχτηκα.
8 Σε σένα, Κύριε, έκραξα· και στον Κύριο δεήθηκα.
9 Ποια ωφέλεια είναι στο αίμα μου, αν κατέβω στον λάκκο; μήπως θα σε υμνεί η σκόνη; Θα αναγγέλλει την αλήθεια σου;
10 Άκουσε, Κύριε, και ελέησέ με· Κύριε, γίνε βοηθός μου.
11 Μετέτρεψες σε μένα τον θρήνο μου σε χαρά· έλυσες τον σάκο μου, και με περιέζωσες ευφροσύνη·
12 για να ψαλμωδεί σε σένα η δόξα μου, και να μη σιωπά. Κύριε, ο Θεός μου, θα σε υμνώ στον αιώνα.