1 Ψαλμός τού Δαβίδ, όταν βρισκόταν στην έρημο του Ιούδα. ΘΕΕ, εσύ είσαι ο Θεός μου· σε ζητάω από το πρωί· σε διψάει η ψυχή μου, σε ποθεί η σάρκα μου, μέσα σε γη έρημη, ξερή, και άνυδρη·
2 για να βλέπω τη δύναμή σου και τη δόξα σου, καθώς σε είδα στο αγιαστήριο.
3 Επειδή, το έλεός σου είναι καλύτερο από τη ζωή· τα χείλη μου θα σε επαινούν.
4 Έτσι θα σε ευλογώ στη ζωή μου· και στο όνομά σου θα υψώνω τα χέρια μου.
5 Σαν από πάχος και μεδούλι θα χορτάσει η ψυχή μου, και με χείλη αγαλλίασης θα υμνεί το στόμα μου,
6 όταν στο κρεβάτι μου σε θυμάμαι, σε σένα μελετώ στις φυλακές τής νύχτας.
7 Επειδή, στάθηκες βοήθειά μου, γι' αυτό, κάτω από τη σκιά των πτερύγων σου θα χαίρω.
8 Η ψυχή μου προσκολλήθηκε πίσω από σένα· το δεξί σου χέρι με υποστηρίζει.
9 Και εκείνοι που ζητούν την ψυχή μου, για να την εξολοθρεύσουν, θα μπουν στα κατώτατα μέρη τής γης·
10 θα πέσουν με ρομφαία· θα είναι μερίδα σε αλεπούδες.
11 Και ο βασιλιάς θα ευφρανθεί στον Θεό· θα δοξαστεί κάθε ένας που ορκίζεται σ' αυτόν· επειδή, το στόμα εκείνων που μιλούν ψέματα, θα κλειστεί.