1 Στον μαέστρο, σε τόνο Αλ-τασχέθ, Μικτάμ τού Δαβίδ. ΤΑΧΑ, μιλάτε στ' αλήθεια δικαιοσύνη; Κρίνετε με ευθύτητα, γιοι των ανθρώπων;
2 Μάλιστα, στην καρδιά εργάζεστε αδικίες· στη γη μοιράζετε την αδικία των χεριών σας.
3 Οι ασεβείς έχουν αποξενωθεί από τη μήτρα· αυτοί που μιλάνε το ψέμα έχουν πλανηθεί από την κοιλιά τής μητέρας τους.
4 Έχουν φαρμάκι σαν το φαρμάκι τού φιδιού· είναι όμοιοι με την κουφή οχιά, που κλείνει τα αυτιά της·
5 η οποία δεν θέλει να ακούσει τη φωνή των γοήτων, που γοητεύουν τόσο επιδέξια.
6 Θεέ, σύντριψέ τους τα δόντια στο στόμα τους· Κύριε, κατασύντριψε τους κυνόδοντες των λιονταριών.
7 Ας διαλυθούν σαν νερό, και ας ρεύσουν· θα ρίξει τα βέλη του, μέχρις ότου εξολοθρευτούν.
8 Σαν σαλιγκάρι που διαλύεται, ας παρέλθουν· σαν εξάμβλωμα γυναίκας, ας μη δουν τον ήλιο.
9 Πριν αυξηθούν τα αγκάθια σας, ώστε να γίνουν αγκαθωτοί θάμνοι, ζωντανούς, σαν μέσα σε οργή, θα τους αρπάξει με ανεμοστρόβιλο.
10 Ο δίκαιος θα ευφρανθεί, όταν δει την εκδίκηση· θα νίψει τα πόδια του στο αίμα τού ασεβή.
11 Και κάθε ένας θα λέει: Υπάρχει, στ' αλήθεια, καρπός για τον δίκαιο· υπάρχει, στ' αλήθεια, Θεός, που κρίνει επάνω στη γη.