1 Στον αρχιμουσικό, για τον Ιεδουθούν. Ψαλμός τού Δαβίδ. ΣΤΟΝ Θεό, βέβαια, αναπαύεται η ψυχή μου· απ' αυτόν πηγάζει η σωτηρία μου.
2 Αυτός, μονάχα, είναι πέτρα μου, και σωτηρία μου· προπύργιό μου· δεν θα σαλευτώ πολύ.
3 Μέχρι πότε θα επιβουλεύεστε ενάντια σε άνθρωπο; Εσείς όλοι θα φονευθείτε· είστε σαν τοίχος που γέρνει, και σαν φραγμός ετοιμόρροπος.
4 Δεν συμβουλεύονται παρά να τον ρίξουν από το ύψος του· αγαπούν το ψέμα· με το στόμα τους μεν ευλογούν, με την καρδιά τους, όμως, καταρώνται. (Διάψαλμα).
5 Αλλά, εσύ, ω ψυχή μου, στον Θεό αναπαύου, επειδή απ' αυτόν κρέμεται η ελπίδα μου.
6 Αυτός, μονάχα, είναι πέτρα μου, και σωτηρία μου· προπύργιό μου· δεν θα σαλευτώ.
7 Στον Θεό είναι η σωτηρία μου και η δόξα μου· η πέτρα τής δύναμής μου, το καταφύγιό μου, είναι στον Θεό.
8 Ελπίζετε σ' αυτόν σε κάθε στιγμή· ανοίγετε, λαοί, μπροστά του τις καρδιές σας· ο Θεός είναι καταφύγιο σε μας. (Διάψαλμα).
9 Οι κοινοί άνθρωποι είναι, βέβαια, ματαιότητα, οι άρχοντες είναι ψέμα· στην πλάστιγγα όλοι μαζί είναι ελαφρότεροι και απ' αυτή τη ματαιότητα.
10 Μη ελπίζετε σε αδικία, και σε αρπαγή μη βάζετε μάταιη ελπίδα· πλούτος αν ρέει, μη προσηλώνετε την καρδιά σας.
11 Μια φορά μίλησε ο Θεός, δύο φορές το άκουσα, ότι η δύναμη είναι του Θεού·
12 και δικό σου είναι το έλεος, Κύριε· επειδή, εσύ θα αποδώσεις σε κάθε έναν σύμφωνα με τα έργα του.