1 Η ΟΡΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΑΜΑΣΚΟ. Δέστε, η Δαμασκός έχει παύσει να είναι πόλη, και θα είναι ένας σωρός από ερείπια.
2 Οι πόλεις τής Αροήρ εγκαταλείφθηκαν· θα είναι για τα κοπάδια, που θα αναπαύονται εκεί, και δεν θα υπάρχει αυτός που εκφοβίζει.
3 Και από τον Εφραϊμ θα εκλείψει η βοήθεια, και το βασίλειο από τη Δαμασκό, και το υπόλοιπο της Συρίας θα γίνει όπως η δόξα των γιων τού Ισραήλ, λέει ο Κύριος των δυνάμεων.
4 Και κατά την ημέρα εκείνη, η δόξα τού Ιακώβ θα μικρύνει, και το πάχος τής σάρκας του θα γίνει ισχνό.
5 Και θα είναι, όπως όταν ο θεριστής μαζεύει το σιτάρι, και θερίζει τα στάχυα με τον βραχίονά του· και θα είναι, όπως εκείνος που μαζεύει τα στάχυα στην κοιλάδα Ραφαείμ.
6 Θα μείνουν, όμως, μέσα σ' αυτή ρώγες, όπως στον τιναγμό τής ελιάς, δυο τρεις ελιές επάνω στην κορυφή των ψηλότερων κλάδων, τέσσερις πέντε επάνω στους μακρύτερους από τους καρποφόρους κλάδους της, λέει ο Κύριος ο Θεός τού Ισραήλ.
7 Κατά την ημέρα εκείνη, ο άνθρωπος θα ανασηκώσει τα μάτια του προς τον Δημιουργό του, και τα μάτια του θα ενατενίσουν προς τον Άγιο του Ισραήλ.
8 Και δεν θα ανασηκώσει τα μάτια του προς τους βωμούς, το έργο των χεριών του, ούτε θα σεβαστούν εκείνο που έκαναν τα δάχτυλά του ούτε τα άλση ούτε τα είδωλα.
9 Κατά την ημέρα εκείνη, οι οχυρές πόλεις του θα είναι σαν ένα εγκαταλειμμένο κλαδί, και ένα ακρότατο κλωνάρι, που άφησαν εξαιτίας των γιων Ισραήλ· και θα είναι ερήμωση.
10 Επειδή, λησμόνησες τον Θεό τής σωτηρίας σου, και δεν θυμήθηκες τον βράχο τής δύναμής σου, γι' αυτό θα φυτέψεις αρεστά φυτά, και θα κάνεις το φύτεμα με ξένα βλαστήματα·
11 την ημέρα θα κάνεις το φυτό σου να αυξηθεί, και το πρωί θα κάνεις τον σπόρο σου να ανθίσει· όμως, το καλοκαίρι θα διαρπαχθεί, στην ημέρα τού πόνου και της απελπισμένης θλίψης.
12 Ουαί στο πλήθος πολλών λαών, που κάνουν ταραχή, σαν την ταραχή των θαλασσών· και στον θόρυβο των εθνών, που θορυβούν, σαν τον θόρυβο πολλών νερών.
13 Τα έθνη θα θορυβήσουν, σαν τον θόρυβο πολλών νερών· ο Θεός, όμως, θα τα ελέγξει, και θα φύγουν μακρυά, και θα εκδιωχθούν, σαν το άχυρο των βουνών μπροστά στον άνεμο, και σαν σκόνη μπροστά στον ανεμοστρόβιλο.
14 Προς την εσπέρα, δέστε, ταραχή· και πριν από την αυγή δεν υπάρχει. Αυτή είναι η μερίδα εκείνων που μας λεηλατούν, και ο κλήρος αυτών που μας διαρπάζουν.