1 ΟΥΑΙ! Ω, γη, που σκιάζεις με τις φτερούγες σου, που είσαι πέρα από τους ποταμούς τής Αιθιοπίας,
2 εσύ που στέλνεις πρεσβευτές διαμέσου τής θάλασσας, και με σπάρτινα πλοία επάνω στα νερά. Ταχύδρομοι αγγελιαφόροι, πηγαίνετε σε ένα διαρπαγμένο και κατασπαραγμένο έθνος, σε έναν λαό τρομερό, από την αρχή του μέχρι σήμερα, ένα έθνος μετρημένο και καταπατημένο, του οποίου τη γη διάρπαξαν οι ποταμοί!
3 Όλοι οι κάτοικοι του κόσμου, κι αυτοί που κατοικούν επάνω στη γη, βλέπετε, όταν υψωθεί σημαία επάνω στα βουνά· και ακούστε, όταν εκπεμφθεί φωνή σάλπιγγας.
4 Επειδή, έτσι μου είπε ο Κύριος: Θα ησυχάσω, και θα επιβλέψω στο κατοικητήριό μου, σαν καύσωνας, λαμπρότερος από το φως, σαν σύννεφο δροσιάς στον καύσωνα του καλοκαιριού.
5 Επειδή, πριν από το καλοκαίρι, όταν το βλάστημα γίνει τέλειο, και η αγουρίδα ωριμάσει από το άνθος, θα κόψει τούς βλαστούς με κλαδευτήρια, και αφού αποκόψει τις κληματίδες, θα αφαιρέσει.
6 Θα εγκαταλειφθούν μαζί για τα όρνεα των βουνών, και για τα θηρία τής γης· και τα όρνεα θα περάσουν το καλοκαίρι επάνω τους, και όλα τα θηρία τής γης θα παραχειμάσουν επάνω τους.
7 Και κατά τον καιρό εκείνο, θα φερθεί ένα δώρο στον Κύριο των δυνάμεων από τον διαρπαγμένο και κατασπαραγμένο λαό, και από έναν τρομερό λαό από την αρχή του μέχρι σήμερα, ενός έθνους μετρημένου και καταπατημένου, του οποίου τη γη διάρπαξαν οι ποταμοί, στον τόπο τού ονόματος του Κυρίου των δυνάμεων, το βουνό Σιών.