1 ΟΥΑΙ σε σένα που κυριεύεις, και δεν κυριεύτηκες· και καταδυναστεύεις, και δεν καταδυναστεύτηκες· όταν σταματήσεις να κυριεύεις, θα κυριευτείς· όταν τελειώσεις να καταδυναστεύεις, θα καταδυναστευτείς.
2 Κύριε, ελέησέ μας· σε προσμένουμε· να είσαι ο βραχίονάς τους τα πρωινά, και σωτηρία μας σε καιρό θλίψης.
3 Από τη φωνή του θορύβου έφυγαν οι λαοί· από την ανύψωσή σου διασκορπίστηκαν τα έθνη.
4 Και τα λάφυρά σας θα συναχθούν, όπως μαζεύουν οι βρούχοι· θα πηδήσουν επάνω του, όπως πηδάει εδώ κι εκεί η ακρίδα.
5 Ο Κύριος υψώθηκε· επειδή, κατοικεί στα υψηλά· γέμισε τη Σιών από κρίση και δικαιοσύνη.
6 Σοφία, όμως, και επιστήμη θα είναι η στερέωση των καιρών σου, και η σωτήρια δύναμη· ο φόβος τού Κυρίου, αυτός είναι ο θησαυρός του.
7 Να, οι ανδρείοι τους θα βοήσουν απέξω, και οι πρεσβευτές τής ειρήνης θα κλάψουν πικρά.
8 Οι δρόμοι ερημώθηκαν, οι οδοιπόροι έπαυσαν· διέλυσε τη συνθήκη, απέβαλε τις πόλεις, δεν σκέφτεται άνθρωπο.
9 Η γη πενθεί, μαραίνεται· ο Λίβανος ντρέπεται, κατακόβεται· ο Σαρών μοιάζει με έρημο· και η Βασάν και ο Κάρμηλος κατατινάχτηκαν.
10 Τώρα, θα σηκωθώ, λέει ο Κύριος· τώρα, θα υψωθώ, τώρα, θα μεγαλυνθώ.
11 Χνούδι θα πιάσετε, και άχυρο θα γεννήσετε· η πνοή σας θα σας καταφάει σαν φωτιά.
12 Και οι λαοί θα είναι σαν καύσεις ασβέστης· σαν κομμένα αγκάθια θα καούν σε φωτιά.
13 Όσοι είστε μακριά, ακούστε τι έκανα· κι εσείς που είστε κοντά, γνωρίστε τη δύναμή μου.
14 Οι αμαρτωλοί που είναι στη Σιών θα τρομάξουν· τρόμος θα καταλάβει τους υποκριτές, ώστε θα λένε: Ποιος από ανάμεσά μας θα κατοικήσει μαζί με τη φωτιά που κατατρώει; Ποιος από ανάμεσά μας θα κατοικήσει μαζί με τις αιώνιες καύσεις;
15 Αυτός που περπατάει με δικαιοσύνη, κι αυτός που μιλάει με ευθύτητα· αυτός που καταφρονεί το κέρδος των καταδυναστεύσεων, αυτός που σείει τα χέρια του από δωροληψίες, αυτός που βουλώνει τα αυτιά του για να μη ακούει για αίμα, κι αυτός που κλείνει τα μάτια του για να μη δει το κακό·
16 αυτός θα κατοικήσει στα υψηλά· οι τόποι τής υπεράσπισής του θα είναι τα οχυρώματα των βράχων· ψωμί θα του δοθεί· το νερό του θα είναι βέβαιο.
17 Τα μάτια σου θα δουν τον βασιλιά στην ωραιότητά του· θα δουν τη μακρινή γη.
18 Η καρδιά σου θα μελετάει τον τρόμο που παρήλθε, φωνάζοντας: Πού είναι ο γραμματέας; Πού είναι ο συζητητής; Πού είναι ο λογιστής των πύργων;
19 Δεν θα δεις έναν άγριο λαό, έναν λαό με βαθιά φωνή, ώστε να μη διακρίνεις· με τραυλίζουσα γλώσσα, ώστε να μη καταλαβαίνεις.
20 Κοίταξε ψηλά στη Σιών, την πόλη των γιορτών μας· τα μάτια σου θα δουν την Ιερουσαλήμ ήσυχη κατοικία, σκηνή που δεν θα την κατεβάσουν· οι πάσσαλοί της δεν θα μετακινηθούν στον αιώνα, και κανένα από τα σχοινιά της δεν θα κοπεί.
21 Αλλ' εκεί, ο Κύριος της δόξας θα είναι σε μας τόπος από πλατιά ποτάμια και ρεύματα· εκεί δεν θα μπει πλοίο με κουπιά ούτε θα περάσει από εκεί κάποιο μεγαλοπρεπές πλοίο.
22 Επειδή, ο Κύριος είναι ο κριτής μας· ο Κύριος είναι ο νομοθέτης μας· ο Κύριος είναι ο βασιλιάς μας· αυτός θα μας σώσει.
23 Τα σχοινιά σου έγιναν πλαδαρά· δεν μπορούν να στερεώσουν το κατάρτι τους, δεν μπορούν να απλώσουν τα πανιά· τότε, λεία από μεγάλα λάφυρα θα διαμοιραστεί· οι χωλοί θα διαρπάξουν τη λεία·
24 και ο κάτοικος δεν θα λέει: Ατόνησα· ο λαός, που κατοικεί σ' αυτή, θα λάβει άφεση ανομίας.