1 Το πνεύμα μου φθείρεται, οι ημέρες μου σβήνουν, οι τάφοι είναι για μένα έτοιμοι.
2 Δεν είναι κοντά μου χλευαστές; Και το μάτι μου δεν διανυχτερεύει στις πικρίες τους;
3 Ασφάλισέ με, παρακαλώ· γίνε σε μένα εγγυητής κοντά σου· ποιος θα εγγυόταν για μένα;
4 Επειδή, εσύ έκρυψες την καρδιά τους από σύνεση· γι' αυτό, δεν θα τους υψώσεις.
5 Σ' εκείνον που μιλάει με απάτη στους φίλους, και τα μάτια των παιδιών του ακόμα θα λιώνουν.
6 Και με έκανε παροιμία των λαών· και μπροστά τους έγινα ντροπή.
7 Και το μάτι μου μαράθηκε από τη θλίψη, και όλα τα μέλη μου έγιναν σαν σκιά.
8 Οι ευθείς θα θαυμάσουν σε τούτο, και ο αθώος θα ξεσηκωθεί ενάντια στον υποκριτή.
9 Και ο δίκαιος θα κρατάει τον δρόμο του, και ο καθαρός στα χέρια θα αυξήσει τη δύναμή του.
10 Κι εσείς όλοι επιστραφείτε, και έρθετε τώρα· επειδή, δεν θα βρω ανάμεσά σας κανέναν συνετό.
11 Οι ημέρες μου πέρασαν, κόπηκαν οι σκοποί μου, οι επιθυμίες τής καρδιάς μου.
12 Μετέβαλαν τη νύχτα σε ημέρα· το φως είναι κοντά στο σκοτάδι.
13 Αν προσμένω, ο τάφος είναι η κατοικία μου· έστρωσα το κρεβάτι μου μέσα στο σκοτάδι.
14 Βόησα προς τη φθορά: Είσαι πατέρας μου· προς το σκουλήκι: Είσαι μητέρα μου και αδελφή μου.
15 Και πού είναι τώρα η ελπίδα μου; Και ποιος θα δει την ελπίδα μου;
16 Θα κατέβει στο βάθος τού άδη· σίγουρα, θα αναπαυθεί μαζί μου στο χώμα.