1 ΚΑΙ ο Ιώβ απάντησε, και είπε:
2 Μέχρι πότε θα θλίβετε την ψυχή μου, και θα με κατασυντρίβετε με λόγια;
3 Δέκα φορές με ντροπιάσατε ήδη· δεν ντρέπεστε να σκληρύνεστε εναντίον μου;
4 Και αν πραγματικά έσφαλα, το σφάλμα μου μένει μέσα μου.
5 Αν θέλετε, όμως, να μεγαλυνθείτε οπωσδήποτε εναντίον μου, και να ρίχνετε εναντίον μου τη ντροπή μου,
6 μάθετε, τώρα, ότι ο Θεός με κατέστρεψε, και με περικύκλωσε με το δίχτυ του.
7 Δέστε, φωνάζω: Αδικία! Αλλά, δεν εισακούομαι· επικαλούμαι, αλλά καμιά κρίση.
8 Έφραξε τον δρόμο μου, και δεν μπορώ να περάσω, και έβαλε σκοτάδι στα μονοπάτια μου.
9 Με ξέντυσε από τη δόξα μου, και το στεφάνι τού κεφαλιού μου το αφαίρεσε.
10 Με αφάνισε από παντού, και χάνομαι· και ξερίζωσε την ελπίδα μου σαν δέντρο.
11 Και άναψε τον θυμό του εναντίον μου, και με θεωρεί σαν εχθρό του.
12 Τα τάγματά του ήρθαν μαζί, και ετοίμασαν τον δρόμο τους εναντίον μου, και στρατοπέδευσαν γύρω από τη σκηνή μου.
13 Απομάκρυνε από μένα τούς αδελφούς μου, και αλλοτριώθηκαν ολοκληρωτικά οι γνώριμοί μου από μένα.
14 Οι κοντινοί μου με άφησαν, και οι γνωστοί μου με ξέχασαν.
15 Αυτοί που κατοικούν στο σπίτι μου, και οι υπηρέτριές μου, με θεωρούν σαν ξένο· έγινα ξένος στα μάτια τους.
16 Καλώ τον υπηρέτη μου, και δεν μου απαντάει· τον ικέτευσα με το στόμα μου.
17 Η πνοή μου έγινε ξένη στη γυναίκα μου, και οι παρακλήσεις μου στα παιδιά τής ίδιας κοιλιάς με μένα.
18 Κι αυτά τα παιδάκια με καταφρόνησαν· σηκώθηκα, και μίλησαν εναντίον μου.
19 Όλοι οι άνδρες σύμβουλοί μου με βδελύχθηκαν· κι εκείνοι, που τους αγάπησα, στράφηκαν εναντίον μου.
20 Τα κόκαλά μου κόλλησαν στο δέρμα μου, και στη σάρκα μου, και διασώθηκα με το δέρμα των δοντιών μου.
21 Ελεήστε με, ελεήστε με, εσείς οι φίλοι μου· επειδή, το χέρι τού Θεού με πλήγωσε.
22 Γιατί με κατατρέχετε όπως ο Θεός, και δεν χορτάσατε από τις σάρκες μου;
23 Ω, να γράφονταν τα λόγια μου! Να τυπώνονταν σε βιβλίο!
24 Να χαράζονταν επάνω σε βράχο με σιδερένια και μολύβδινη γραφίδα, για πάντα!
25 Επειδή, ξέρω ότι ο Λυτρωτής μου ζει, και θα εγερθεί στους έσχατους καιρούς επάνω στη γη·
26 και αφού, ύστερα από το δέρμα μου, αυτό το σώμα θα φθαρεί, πάλι με τη σάρκα μου θα δω τον Θεό·
27 τον οποίο εγώ ο ίδιος θα δω, και θα θωρήσουν τα μάτια μου, και όχι άλλος· τα νεφρά μου λιώνουν μέσα στον κόρφο μου.
28 Αλλ' εσείς, έπρεπε να πείτε: Γιατί τον κατατρέχουμε; Επειδή, η ρίζα του πράγματος βρίσκεται μέσα μου.
29 Φοβηθείτε τη ρομφαία· επειδή, η ρομφαία είναι ο εκδικητής των ανομιών, για να γνωρίσετε ότι υπάρχει κρίση.